Մի ցուրտ երեկու ձայն միջվ մի աղջիկ էր քայլում:Նա սառել էր և երկար քայլելուց հետո նա մի անկույ գտավ,ոտքերը սեղմեց մարմնին բայց դրանից ավելի շատ մրսեց:Նա մի լուցկի վառեց,նրա դիմացը մի վառարան հայտվեց նա ուզում էր ոտքերը մոտիկ տաներ վառարանին բայց լուցկին հանգչեց և վառարանը կորավ:Նա մի լուցկի էլ վառեց,այս անգամ նրա դիմաց հայտնվեց մի սեղան,որի որա պղնձայա բաժակներ,ամաններ և տապակած սագ էր դրված նա ուզում էր ոգտվել սեղանից բայց լուցկին հանգչեց:Նա մի լուցկի էլ վառեց,այս անգամ նրա առաջ հայտնվեց մի մեծ և գեղեցիկ տոնածառ,երբ աղջիկը ուզում էր կպնել այդ տոնածառին լուցկին նորից հանգչեց և նա մի լուցկի էլ վառեց այս անգամ նա տեսավ իր տատիկին:Տատիկն այս աշխարհում միակն էր որ սիրում է աղջկան:Երբ նա տեսավ տատիկին նա ասաց.
–Տատիկ մի գնա,ինձ քո գիրկը վերցրու միասին կգնանք:
Աղջիկը վառեց այն բոլոր լուցկիները որը մնացել էր տուփի մեջ:Տատիկը գրկեց աղջկան և նրանք միաս թռան այտեղ,որտեց Աստվածն է:Իսկ երբ աղջկան գտան նա արդեն մահացած էր:
Անդրանիկ Պողոսյանի բլոգ 